Logboek 4.1.2 Griekenland : Overwintering op Lefkas, verkenningen, ontdekkingen en herontdekkingen (2008-2009)

Overwinteren in Lefkas Marina

13.11.08 Lefkas Marina. Mooi weer sinds we terug zijn op Lefkas. Middagtemperatuur rond 20 graden ....

09.12.08 Lefkas Marina. Maar het leuke weer bleef niet duren. Onweer, regen en hevige wind: het wordt het bijna dagelijkse weerbeeld. Onze overwintering op Lefkas, de eerste op het zo lang gegeerde Griekenland, kondigt zich in mineur aan.

De kuipkap sluit nu de boot af en geeft een bijna dubbel zo grote leefruimte op onze kleine boot. Dit " terras " wordt onze leeskamer en onze ontbijtruimte, en ook s'middags is het daar aangenaam eten, maar s'avonds bezoeken we ons restaurant, Het Sprookje. De laptop blijft nu opgesteld op de carrétafel, waaronder ons opgeborgen grootzeil, droog, de lente afwacht...

Tijd voor de grondige verkenning van onze omgeving - en verder -, maar tijd ook voor een nuchtere balans .. en die lijkt niet altijd positief.

Het weer blijft ons - en ook de mensen hier - toch wel wat verbazen. Met de regelmaat van een klok schuiven de storingen met stormwinden en hevige onweders, van west naar oost over de Middellandse Zee. In gemiddeld 36 uur bereiken de stormwinden van de Golfe du Lion Lefkas.Zo weer tijdens de late nacht van woensdag op donderdag. De wind wakkerde zoals voorspeld snel stevig aan: in minder dan geen tijd waaide het in de haven 34 knopen uit het SE en barstte het onweer los. Om 06h00 haalde de wind 40 knopen en regende het erg fel, om tien uur klaarde het even uit en nam de wind toe tot gemiddeld 44 knopen terwijl windstoten van meer dan 50 knopen kleine golfjes over de pontons opstuwden. Het marinapersoneel had de hele nacht gepatrouilleerd en zo bleven ze ook heel actief tot de latere namiddag - toen de, dan naar het westen geruimde wind, afnam en met de storing verder naar het NE van de Balkan trok.

Stormweer op de UGRIB voor 4 december 2008 09H00 UTC		Naderend stormweer voor Lefkas op donderdag en vrijdag, UGRIB voor 10 december 2008 15H00 UTC.

Nu genieten we van drie dagen zonnig weer- en dan is het aangenaam vertoeven in onze kuip! - maar vooral s'avonds erg fris - of is het al koud ? - ... tot op donderdag de volgende depressie haar opwachting maakt ...

De rellen na het neerschieten door de politie van een jongen van vijftien in Athene en de chaotische toestand in vele steden waaronder ook Thessaloniki en Patras, Trikala en Larissa - en ook op Corfu - laten ook Lefkas niet onberoerd: studenten en leerlingen betogen voor het plaatselijk politiecommissariaat en geven uiting aan hun woede. Eieren pletsen tegen de gevel, slogans worden op de rijweg gespoten, politiewagens besmeurd. We horen hoe, aangewakkerd door deze tragische gebeurtenis, de algemene misnoegdheid tegenover het beleid van de door de schandalen geplaagde - alhoewel vorig jaar herverkozen - centrum-rechtse regering in heel het land uitdeint; de onrust ten gevolge van de economische crisis scherpt de reacties aan tegen een achtergrond van groeiende sociale wantoestanden en financiële problemen, in dit land waar heftig politiek protest tot de traditie behoort; morgen woensdag, opnieuw een strijddag: een algemene 24-uur staking zal het land in haar greep houden.

Ook wij, in ons beperkt zeilers-nu-overwinteraars-wereldje en alle verhoudingen in acht genomen, vinden dat hier in Griekenland heel wat zaken mislopen. Maar indien het zo is dat de Griekse begroting is opgemaakt met een groeiprognose van 2,7% GDP ( Athens Plus, nr 25, November 28, 2008, p.5, Government will be hard pressed to meet targets; Greece has history of missing economic forecasts), waarin het toerisme één van de twee belangrijkste factoren zou zijn, dan denken we dat dit dan ook tot een consequenter beleid zou moeten leiden ...

" Greece misses boat on sailing " ... maar niet alleen daar: " Martyrs and waste ... " (in weekly newspapers Athens Plus and Athens News)

Lefkas zou maar een klein eiland zijn, Lefkada maar een kleine stad met weinig middelen zijn. Het zou alleen maar zó zijn aan de Ionische kant van Griekenland.

We willen het niet zomaar aannemen: in geen tijd is onze houding tegenover Griekenland grondig gewijzigd. Van een grote sympathie naar een grondige ergernis. Omwille van het niet-doen, niet-kunnen, niet willen?

Zwerfvuil alom, gebrekkige vuilnisbehandeling, onwettelijke vuilstorten, schandelijk aangelegde vuilnisbelten, onafgewerkte infrastructuur, kapotte straatbedekking, eindeloos durende openbare werken, verwaarloosde uitrusting, ergerlijk massatoerisme, gebrekkige voorzieningen voor zeilers-onder-weg - op een handvol marina's na, tientallen onafgewerkte, onbeheerde nieuwe - grotendeels door de E.U. betoelaagde havens ... Het is alsof er in dit land geen planning is, geen opvolging, geen effectiviteit. De afwezigheid van de Overheid in een van Europa's meest gebureaucratiseerde landen, of de onkunde van deze Overheid? De kleine zelfstandige die het van het toerisme moet hebben, ja, die bakt er wel iets van. Dáár kan het netjes zijn, aangenaam, mooi. Vijftig meter verder waan je je in een vervallen suburb!

Het zwerfvuil. De venster van de wagen wordt naar beneden gedraaid , het lege sigarettenpakje belandt op de weg. Niet éénmaal gezien, honderd maal, continu! Langs de weg van Lefkas naar Preveza wijst het zwerfvuil de rijweglimiet aan. Ons laatste beeld als we naar België terugvlogen, het eerste Griekenland-beeld bij onze terugkeer naar Lefkas.

Overvolle vuilniscontainers. De " hoofdwinkelstraat " van Lefkada, 21 uur. De vuilnis staat buiten, verpakkingsafval staat klaar. Als we rond 23 uur van het restaurant terugwandelen, is de vuilnis opgehaald. Of liever, gedeeltelijk. Uit de gescheurde zakken is een deel op de straat beland. Brokken geëxpandeerd polystyreen, zgn. piepschuim, vliegen op met de wind. Ja, die zal dan verder voor het opruimen zorgen, want straatvegers zie je hier niet!

Als gehandicapte of met een kinderwagen, als oudere die niet goed meer te been is, hoef je hier niet te zijn: auto's zijn om het even waar en hoe geparkeerd, voetpaden staan vol hindernissen - zelfs een 24/24 uur bemand wachthokje aan het politiebureau verplicht je tussen de auto's heen de rijweg op te stappen.

Lefkas Marina. Goed uitgerust, vooral met het oog op het steeds talrijk wordende chartertoerisme, meestal in handen van buitenlandse firma's, actief team, heel paraat. Pontons worden bijgebouwd. De sanitaire voorzieningen worden niet uitgebreid. Als alle douches effectief goed werken is dit een luxe. Na drie maand zijn blijkbaar de wisselstukken voor twee halfwerkende douches nog steeds niet toegekomen.

Op 500 meter zuidelijk van de Marina ligt, langs de oevers van het Lefkaskanaal (!) een groot afvalstort. De vuilnisophalers rijden op en aan, op de site zijn bulldozers aan het werk. We hadden het in onze naïeve sympathie niet durven bedenken! Nu vragen we ons af of dit het gevolg is van de onkunde van een bureaucratisch Bestuur, van het misprijzen tegenover de talrijke - buitenlandse - marinabezoekers, of van een totaal uit de hand gelopen dwaasheid. ( klik hier en hier voor een groter beeld)

Intussen lezen we in Athens News (nr 13313, 14-20 november 2008, p.13) dat er in Griekenland meer dan 1000 illegale storten zijn; de " uitschieter " is de volgestorte Hill of 40 Martyrs in Arkanes (N-W Attica). De Europese Unie heeft een dwangsom van 34000 euro per dag opgelegd voor elk niet gesaneerd stort , vanaf 2009. Benieuwd zijn we wat hiervan écht terecht komt! Intussen worden nieuwe toeristische voorzieningen, in weerwil van het negatieve oordeel van bouwexperten,- nieuwe delen van de kust - door de Minister van Toerisme aan promotoren verpatst ( Athens News, o.c., p.3 ). Mag men hierbij ook even de vraag stellen hoe de hierdoor ook toenemende afvalproblematiek zal behandeld worden, of ... is dit geen zorg? Misschien wil men wel het voorbeeld van Samothraki veralgemenen, waar sinds meer dan een maand de vuilis niet opgehaald werd en waar de prefectorale overheden de regering vragen de noodtoestand uit te roepen ( Athens Plus, nr 24, 21 novembert 2008, p. 7)?

Er rijzen steeds meer vragen rond de zwaar door Europese subsidies ( gem. > 75% ) betoelaagde bouw van talrijke nieuwe marina's en havens. Als aanvulling op een in Athens Plus (o.c., p. 11 ) verschenen Letter - Greece misses boat on sailing, waarin de auteur zich terecht afvraagt waar de " 13 billion euros " naartoe zijn die Griekenland de laatste 10-13 jaar ontving - hebben wij al het volgende ( voorlopige ) lijstje opgesteld, op basis van de mails en inlichtingen die ons verstrekt werden door vrienden die sinds jaren hun boot in Griekenland hebben of er dit jaar reisden, en van onze - zij het nog beperkte - ervaringen. Een lijst van onafgewerkte marina's is, o ironie, o sarcasme, terug te vinden op de website van de GNTO, de Griekse toeristische dienst ( cfr. " Links " ):

Mourtos-Sivota: de nieuwe havenmuren zijn bijna afgewerkt maar de verdere uitrusting en vooral het beheer zijn problematisch, thans geen water, noch elektriciteit, geen faciliteiten, op drie toiletten met cassette na, geruchten doen de ronde over een verkoop of een concessie; Preveza: de marina-ruwbouw is sinds enkele jaren af, onduidelijk beheer, veel ruimte ingenomen door verhuurbedrijven en (buitenlandse) longstayers, geen (toegankelijk) water, geen elektriciteit, geen faciliteiten; Missilonghi (161 milj. euro, cfr.paneel): alleen muren en pontoons waarvan twee zonder toegang naar de wal (!), geen water, geen elektriciteit, geen faciliteiten; Itea, grote mooie haven mét EU vlag, maar het nieuw opgetrokken gebouw met douche en toilet wordt gebruikt als bergruimte (" the new building with bath and toilet was used for storing old carpets, etc." ) geen water, geen elektriciteit; Korinthe: marina met weinig plaatsen, vol met kleine vissersboten " filled with small fishing boats "; op het eiland Chios is de nieuwe marina afgewerkt; volgens de ons verstrekte inlichtingen , wordt ze echter niet opengesteld ... omdat men hier geen toeristen-vloed wenst!

Liefde en haat staan dicht bij mekaar, ze zijn complementair, weet de volkswijsheid. Na meer dan twintig Griekenlandreizen - doorheen het vasteland met de wagen, met de ferry's naar de talrijke eilanden, toen met onze surfboards en onze Zodiac, van Alexandroupoli in het oosten tot Igoumenitsa in het westen, van Thessaloniki in het N tot Githio in het zuiden van de Pelopponesos, van Thassos tot Kreta, van Corfu tot Lesvos - is, bij deze terugkeer nu met onze boot - een lang gekoesterd project -, de ontgoocheling erg groot.

Dit land is veranderd, maar niet geëvolueerd. Met een voet in de eenentwintigste eeuw , met de andere voet in het begin van de twintigste eeuw. Pers en boeken bevestigen het ons: de lasten en de problemen zijn met de moderniteit meegekomen, de oplossingen niet, of te weinig; onaangepaste, archaïsche structuren, gebrekkige beheerstechnieken, dit land is ziek. Vele Grieken halen tegenover ons echt moedeloos de schouders op: τι θα κανουμε; - ti tha kanoume?, wat zullen we [eraan] doen? Hoop op verandering, neen, want ... je bent in Griekenland, dit is Griekenland. Een minderheid - ook buitenlanders! - worden er beter en rijker van, de meerderheid niet - de jonge afgestudeerde vruchteloos op zoek naar werk, de huisvader op weg naar zijn tweede of derde job - om maar te kunnen rond komen om zijn te lang thuisblijvende of schoolgaande kinderen toch te kunnen onderhouden, de vrouw, te dikwijls slachtoffer van werkloosheid, de oude of zieke, die het met weinig goede voorzieningen moeten stellen en met erg weinig middelen moeten rondkomen. Dit land is ziek, de misnoegdheid is alom, de onrust broedt, nu is er deze jongerenrevolte: wat zal morgen brengen ...

Maar terug naar het milieu. Grieken van diverse politieke opvattingen met wie we hierover spreken, begrijpen onze reactie maar vragen ook begrip, tijd. Zij wijten het - naar gelang van hun politieke opvattingen - aan de huidige regering, aan de vorige, vooral aan de onkunde van de politieke klasse - oordeel dat we ook in veel, buitenlandse, perscommentaren lezen -, aan de immigratie - het zouden zelden de Grieken zijn die aan de basis van problemen liggen, wel-wel, waar hebben we dit nog gehoord! We denken dat als er dan al een culturele factor speelt - algemeen lijken de meeste Grieken ons niet zo milieugevoelig, alhoewel er hier erg actieve ecologisten zijn! - het toenemende toerisme dit land met steeds meer problemen confronteert waarvoor geen goed gefundeerde en verantwoorde beleidsmatige visie voorhanden is en waarvoor echte belangstelling en deskundig beheer ontbreken. Alhoewel Griekenland zeker niet het enige Europese land is dat boven haar stand leeft als het om de capaciteit gaat de natuurlijke rijkdommen te herbronnen, toch scoort dit land hier zeer zwaar; zo legt het veelal ontbreken van waterzuiveringsinfrastructuur, aan het kwetsbare milieu een zeer ernstige belasting op ( zie hierover de dagelijkse boeiende Planète-pagina's 4/5 van Le Monde, november 2008 - 14 nov. 08, p.5: " La pression de l'homme sur la biosphère a doublé en 40 ans. L'humanité vit à crédit: l'activité humaine dégrade les écosystèmes plus rapidement que ceux-ci ne peuvent se reconstituer avertit WWF dans son rapport annuel intitulé Planète vivante; l'empreinte écologique mesure les surfaces biologiquement productives de terre et d'eau nécessaires pour produire les ressources qu'un pays consomme et pour absorber les déchêts qu'il génère; empreinte écologique 100% <Grèce <150% -, en datzelfde dagblad op 26.07.08 p.7 )

Dit alles met de mantel der liefde bedekken en de - door de vakantiezon verblinde - ogen sluiten voor de realiteit, hier, zou onverantwoord zijn. Griekenland krijgt veel uit de Europese subsidiepot, maar bewijst niet echt dat het in staat is met de terbeschikking gestelde middelen naar adequate oplossingen en antwoorden te willen evoluren. Zelfs de niet polemische Petit Larousse - een populair naslagwerk voor het brede publiek - noteert in haar uitgave 2008 bij het artikel "Grèce": "Le déficit considérable de la balance commerciale est plus ou moins comblé par les revenus de la flotte marchande, les envois des émigrés et par le tourisme. Mais l'endettement est lourd et le sous-emploi est important. Enfin l'économie parallèle représente une part notable du PIB ( entre 25 et 30 % )."

Werk genoeg dus aan de winkel voor knappe politici en ... voor de controle organen van de Europese Unie. Bij deze ernstige wereldcrisis, komt het de Grieken - en diegenen die van Griekenland houden - meer dan ooit toe te " mogen " hopen ...

10.12.08 Lefkas Marina. Gisteravond hebben we in het artistiek en cultureel centrum Artiria, dat in een van de gebouwen van deze nieuwe marina gelegen is, het concert van Christos Thivaios bijgewoond. Het zaaltje was uitverkocht en het vooral jonge publiek reageerde erg enthousiast bij het gevarieerde maar hoofdzakelijk rock en jazzy gekleurde optreden. De zanger en zijn vier begeleiders brachten vele van hun hier goed gekende songs zodat het publiek het niet laten kon mee te zingen of repliek te geven. Stampvoetend en applaudisserend eiste de zaal als het ware een verlenging van het concert en kreeg dit ook: het werd erg laat als op scene de schijnwerpers gedoofd werden... In Artiria gaat het er erg actief aan toe; het centrum richt zich in de eerste plaats tot een de Griekssprekend publiek, zodat ons bezoek slechts beperkt kan zijn. Enkele weken geleden werd er wel de 3de Week van de Franse film gehouden, - waarvan de toegang gratis was; net terug in Lefkas, konden we nog de laatste film zien, Hors de prix, een erg luchtige comedie met Audrey Tautou, leuke ervaring in een land waar de taalbarrière een echt "integratie"probleem is. Tot heel wat ongetwijfeld boeiende evenementen, die ons nieuwsgierig maken, hebben we daardoor helaas geen toegang. Naar enkele bekende Griekse auteurs gaan luisteren die hun werk kwamen bespreken had natuurlijk geen zin. Zulke niet-evidente ervaring dwingt je écht om een veel bredere problematiek steeds opnieuw te bekijken!

Jacky, de echtgenote van de manger van de marina, organiseert gymlessen - in het Engels - die vooral worden gevolgd door de dames van overwinterende boot-community en ook door Engelsprekende, permanente bewoners van Lefkas; ook Kaat volgt deze fitnesslessen, met een absolute regelmaat! In het community-lokaaltje, dat de marina ter beschikking stelt, is er een kleine bibliotheek waar we naast vooral Engelstalige, ook enkele Nederlands-, Frans- en Duitstalige romans vonden. Meer literatuur vinden we in de Stedelijke Bibliotheek, waar de afdeling niet-Griekstalige werken een dringende nood aan klassering heeft; Kaat stelde voor om daar enige duidelijkheid in te brengen.

Alhoewel we algemene uitspraken over volkeren en mensen schuwen - sofismen liggen dan echt op de loer - en weten hoe relatief en met vooroordelen deze kunnen beladen zijn, durven we toch dit: in persoonlijke contacten vinden we dat de Grieken erg vriendelijk en hulpvaardig zijn, bekommerd om je niet te kwetsen of zelfs te storen, maar tegenover de anonimiteit van de massa, dan is ons oordeen heel anders! Deze ervaringen temperen ongetwijfeld ons ver van positief algemeen oordeel. Ergerlijk wanneer ze je arrogant bijna omver lopen, wanneer ze de kabel uit de laptop sleuren omdat ze zelfs niet opgemerkt hebben dat je noodgedwongen zo moet werken in het internetcafé en je er hen opmerkzaam op trachtte te maken. Ergerlijk wanneer ze je als voetganger dreigen omver te rijden omdat hun auto altijd voorrang moet hebben. Ergerlijk als ze je blijven uitroken, gewapend met twee of drie reserve-pakjes sigaretten, in restaurants - hier geldt (kwasi) nergens enig rookverbod en preventiecampagnes zijn een ijdel begrip! -, we zorgen er overigens voor dat we tijdig klaar zijn met eten vóór, naar Griekse gewoonte, de restaurants laat vollopen ...

Vandaag algemene staking in Griekenland. In het protest tegen de centrum-rechtse regering van Kostas Karamanlis hebben alle vakbonden zich nu verenigd, de oppositie met de Pasok voorop in de peilingen, eist het aftreden van de regering. De recente woedeopstoot na de dood van de 15-jarige jongen houdt aan en - ook buitenlandse - kranten wijzen erop dat de regering greep verliest op de situatie. Op onze kleine TV kunnen we de beelden van het straatprotest, vooral in Athene waar dit soms stadsguerilla-achtige vormen aanneemt, volgen. Brandende auto's en vuiliscontainers, zwartgeblakerde gevels, plunderingen van een aantal winkels, charges van de oproerpolitie, tegencharges van de met brandbommetjes, stenen en ijzeren staven gewapende betogers ...

In Lefkas op enkele nieuwe kleine betogingen voor politiebureau na, bleef alles - uitwendig - rustig. Vandaag worden de stakingsordewoorden ook hier, voor zover wij dit kunnen beoordelen, vrij algemeen opgevolgd: stadsdiensten en scholen zijn dicht, het postkantoor is gesloten. We moeten het ook stellen zonder de Franse krant Le Monde die we dagelijks in de boekhandel kopen, en die we na het lezen, in het community-lokaal deponeren, waar ... hij prompt wordt meegenomen!

20.12.08 Lefkas Marina. De zon is even terug: volgens de voorspellingen blijft het, met een noordcirculatie, zonnig, droog maar fris - rond 12 graden middagtemperatuur - en soms erg winderig - N 29 knopen voor zondag - tot na tweede kerstdag. Na deze week met hevige en bijna constante regen, onweer en stevige vooral zuidelijke wind is dit een verademing.

Voor de eindejaarsfeesten zijn nu in het hele stadje kerstversieringen aangebracht; ook in de marina zijn boten feestelijk verlicht. In ons overdekt "kuipterras" brandt de veelkleurige slinger die we in Menton aanschaften en een heel versierd mini-kerstboompje zorgt mee voor een aangename sfeer. Zoals we vorig jaar ook schreven wachten we nu hoopvol tijdens deze door de langste nachten beheerste etmalen op het opnieuw langer worden van de "dag" ... De marina heeft elke overwinterende boot niet alleen met een leuke attentie bedacht - twee feestelijk verpakte flessen wijn - maar ook haar belofte van verwarmde douchegebouwen hard gemaakt: radiatoren en aansluitingen werden in recordtempo geplaatst!

06.01.09 Lefkas Marina. Het feest van de Epiphania sluit deze eindejaars- en nieuwjaarsperiode af. De popes hebben hun zegeningsritueel volbracht, de sinaasappelen die in het havenwater werden geworpen, zijn door de moedige jongelui opgevist, en onder grote volksbelangstelling en muzikale begeleiding van de plaatselijke fanfare was het feest in Lefkas vanmiddag.

Mooi weer na de steeds weerkerende volle regendagen met onweer en wind; de besneeuwde toppen glinsteren in de zon en wenken, uitnodigend. We plannen een aantal uitstappen richting de Meteora, Kalambaka - zou ons Romantica-hotelletje uit 1980 en 1991nog bestaan? - en Metsovon, maar ook Trikala en Ioanina, en een verkenningstocht naar de Pilion - en Horto - staan op onze lijst.

Maar we willen nog even kijken hoe het weer zich verder ontwikkeld, want ook de winter aan de Franse Azurenkust is heel wat ruwer dan vorig jaar. We willen eigelijk de boot - hoe goed deze Marina ook is - toch niet voor te lang verlaten, nu de winter ons vergast op een naar onze smaak wat te stevig en wat te rijkelijk coctail van wind en guur weer. Spontaan zien we hierin reeds tekenen van de aangekondigde klimaatsveranderingen, hierin gesterkt door onze dagelijkse krantenlectuur - hoewel van voorzichtig-realistisch standpunt de termijn dan toch misschien iets te beperkt is - zelfs in de de meest pessimistische analyses, hoewel .... In restaurant San Paramythi eten we vanavond heerlijke keftedakia op grootmoeders wijze - met verse tomaten-saus en fetakaas, in een speciale glutenvrijë bereiding; een tsaziki en een Paramythi-sla - krulsla, appelschijfjes, okkernoten en een youghourtsaus -, een ouzo en enkele glazen rode wijn, maken dit alles tot een heel lekker avondmaal.

De stevige wandeling, deze vroege namiddag, rond de lagune - een zestal kilometer tussen vijvers en zee, in het gezelschap van overwinterende flamingo's, pelikanen, witte reigers, waterkippen, aalscholvers en eenden - zorgde immers voor een aangescherpte eetlust!

Onze winterse herverkenning van het eiland en het aangrenzende vasteland.

14.01.09 Lefkas Marina. Kaat vertelt ...

Vorige donderdag even een bezoek aan het hospitaal van Lefkas of vijftig jaar terug in de tijd! Eric ging er om de driemaandelijkse routine-aderlating wegens zijn iron-overload probleem. We werden heel vriendelijk geholpen door een jonge dokter en een glimlachende vepleegster maar we waren erg ontsteld over de toestand van het hospitaal. Het ziet er algemeen heel erg onderkomen uit en zou in België zeker al lang gesloten zijn. Dit bezoek heeft nogmaals onze mening gesterkt over de openbare diensten en de gezondheidszorg in Griekenland en heeft bevestigd wat we erover nog recentelijk hebben gelezen: er is hier véél werk aan de winkel!

Het gure weer - zware regen en S-wind tot 33 knopen - houdt ons vandaag aan boord. Terwijl in ons achterhoofd allerlei spinsels, nog wat ongeordend, tot ontwikkeling komen in verband met onze plannen voor volgend jaar en met de volgende overwintering - zijn we aan de herverkenning van het eiland en het aangrenzende vasteland begonnen.

Met onze - voor een maand - gehuurde wagen gingen we eergisteren tot in Vasiliki aan de zuidkust. Onze rondrit begon langs de westkust: eerst het mooie Aghios Nikitas - nu helemaal verlaten -, verder naar het hoger gelegen Kalamitsi - nog echt het Griekenland-van-vroeger. Bij een tussenstop op het strand van Kathisma stelden we vast dat die in 1989 nog zo gave plek - er was toen welgeteld één taverna - nu chaotisch volgebouwd is, met ( tijdens deze wintermaanden volledig verlaten ) hotels en disco inkluis! Tussen Kalamitsi en Aghios Petros botsten we op een wegversperring: een gezadelde ezel. Lijdzaam volgde hij mij naar de rand van de weg zodat we verder konden richting Vasiliki. Moeiteloos vonden we daar het huis terug van Voula waar we in 1986met Olivier logeerden.Voula was er niet en de weg van haar huis naar het nabij gelegen strand tegenover het nu moderne servicestation is volgebouwd - toen, bij een brandstoflevering zagen we daar op een dag plots vlammen hoog oplaaien, gelukkig kon de brand snel worden geblust. In de verlaten haven lagen op deze winterse dag alleen enkele vissersbootjes en enkele flinke rondvaartboten die op de zomerse gekte liggen te wachten. Via het zuiden en de oostkust zijn we terug naar het noorden gereden. Het bezoek aan de Ammouso baai en Sivota houden we voor een andere keer. We hadden Vliho en Nidri deze zomer alleen maar vanop het water gezien - we vonden het toen al niet meer mooi - maar nu, langs de weg en in het valavondlicht, zag het er zeker niet beter uit: chaotisch, vuil en onafgewerkt. We benijden de overwinteraars daar niet! Alhoewel we allebei erg verkouden zijn - we hopen dat onze anti-griepvaccinatie ons behoedt voor erger - en ondanks het sombere weer, gingen we gisteren even de brug over naar het kleine stukje vasteland aan de overzijde van het Lefkas-kanaal, naar de dorpjes die vanuit de marina te zien zijn. Peratia en Plagia, want zo heten ze, zijn geen oude dorpjes; ze zijn niet mooi en staan vol met de o zo typische betonbouwsels zonder dak. We zijn verder doorgereden naar het erg mooie achterland.         Verschillende kudden schapen zorgden voor enige stilstand en verrassend genoeg reden we plots, een heel eind hoger ,tussen de ruines van wat waarschijnlijk het oude dorp Plagia moet geweest zijn.Enkele huizen leken nog bewoond en alhoewel het landschap zeer mooi was - zelfs onder de dan plenzende regen! - leken de leefomstandigheden van de enkele bewoners die we zagen niet gemakkelijk. [maps: Tourism Promotion Prefectural Comitee of the Prefecture of Lefkada & GNTO]

De totaal verlaten weg kronkelde verder door het nog steeds mooie landschap, tot we terug de kust bereikten en de "moderne" Griekse trend: vormeloze en chaotische betonnen bouwsels langs een lang zandstrand, tot in Paleros, waar niets over te zeggen valt ... Het was ondertussen zo hard aan het regenen dat we besloten naar Vonitsa te rijden. Daar wachtte ons een aangename verrassing: het stadje is wel drie keer zo groot geworden maar het haventje en de kaai errond vormen een mooi en afgewerkt geheel, en dit was niet zo in onze herinnering uit ... 1980!. Een eenzame, moedige Britse overwinteraarsboot lag te trekken aan zijn landvasten in dit niet zo erg beschutte haventje van de Preveza-binnenzee. Van Vonitsa reden we terug naar Lefkada via de drukke hoofdweg waar we blijkbaar toch enig spoor van vuinisopruiming sinds november konden vaststellen ... of was dit het werk van regen en wind?

25.01.09 Lefkas Marina. Eric vertelt ...

Echt mooi is het weer niet, maar alhoewel een bui, wat miezerige regen, of stevige wind, nooit veraf zijn, maken we van de enkele betere dagen gebruik om Lefkas verder te doorkruisen. Onze tochtjes brengen ons meestal op heel mooie plaatsen: dorpjes waarvan veel inwoners tijdens deze wintermaanden voor de grotere centra kiezen, hebben nu heel wat van hun authentiek karakter teruggevonden, de stranden zijn verlaten ... de natuur heeft zich opnieuw haar rechten toegeeigend en er heerst een hoorbare, quasi ongekende stilte. Het stormweer heeft echter sporen nagelaten: op de nu meestal goede wegen - allen zijn geasfalteerd - zijn soms hier kleine verzakkingen merkbaar, daar liggen steenbrokken en modder, of een omgevallen of omgewaaide boom.

We rijden terug naar Agios Nikitas, waar we van een Griekse koffie genieten bij Captain's corner. We bezoeken de Ammouso baai - waar we in de tachtiger jaren enige zomerse dagen onder de olijfbomen kampeerden met vrienden: er zijn nu twee taverna's en de waterput is een keurig bouwsel geworden.

Dan, die andere keer, naar Sivota; op enkele vissersbootjes na en drie verlaten zeilboten, is de baai leeg. Alle taverna's zijn gesloten, enkele restauranthouders zijn nu vissers en werken aan het herstellen van hun netten. Γεια σου - Yia'sou, hallo -, horen we als een ons herkent door ons zomerbezoek.

Een " zuiderstormpje " - 30 knopen op onze windmeter - : we gaan opnieuw naar Vasiliki en Sivota, en ook naar Mikros Gialos - het stranddorp van Poros. In de baai van Mikros Gailos staat een stevige zee, de hoge golven breken op het strand, keien worden over de weg gesmeten. In Sivota rukken de drie zeilboten aan hun landvasten, dansend op de stevige deining. In Vassiliki is het rustiger, enkele leerlingen verlaten het gymnasium en wij gaan een heerlijke Griekse koffie drinken bij O Livanakis (een vermelding in Le Routard, voor de koffie!).

Op een zonnige zondag gaan we met onze picknick de hele dag op verkenning: via Exanthia, Hortata en Komilio rijden we naar Porto Katsiki, het strand dat als mooiste van Griekenland (!) volprezen wordt; we genieten van de exclusiviteit: alleen bij prachtig weer - het is 17 graden ! - op een van de 's zomers meest bezochte stranden - zoniet hét drukste! Op de boven aangelegde parkings en de mooie picknickvoorzieningen na, is het nog steeds zoals in 1987. De geasfalteerde weg naar de vuurtoren aan Kaap Lefkas is heel nieuw en het zicht vanop het meest zuiderse punt van Lefkas, op Itaka en Kefallínia is prachtig. Op de terugweg naar Lefkada gaan we even naar het strand van Athani kijken. Hoewel de weg veel beter is dan vroeger is het een hele karwei: erg nauwe bochten en veel steenbrokken op de weg. Op het strand is het een en al verwoesting: de stormen hebben de terrassen van de strandrestaurantjes meegesteurd, overal ligt puin, balken,

omgewaaide koelkasten en diepvriezers; twee caravans, die als kantina dienst deden, werden tegen elkaar gesmakt en zeer zwaar beschadigd zijn ze in het restaurantje ingereden!Het zandstrand werd voor een groot deel door de zee meegenomen ...

De oostelijke hoodweg van Lefkada naar Vasiliki vinden we minder mooi, want Nidri en Vliho vinden we maar niks maar een bezoek aan de watervallen van Dimosari - boven Nidri - en aan Agia Kiriaki - op het schiereilandje aan de E-kant van de Vliho baai, vinden we wel een uitstap waard. Verschillende van onze tochtjes brengen ons in het zeer mooie binnenland van Lefkas. Verschillende keren komen we in Exanthia, Hortata en Komilio, en het grootste dorp van Lefkas, Karia, is zeker een bezoek waard voor het mooie dorpsplein, en ook Kavalos, voor het klein maar erg knap heemkundig en folklore museum. Vanop de weg die naar het hooggelegen radarstation leidt is het zicht op duizend meter hoogte adembenemend mooi: het weer was die dag vrij helder zodat we 180 graden uitzicht hadden, van Parga tot ver voorbij het eiland Kalamos; we konden bijna de hele Inland Sea overschouwen. De terugweg ging over Egklouvi naar het kerkje van Agios Donatos bovenop de bergpas, en verder naar Hortata, langs de nieuw geasfalteerde, erg kronkelige weg. Als we door het eiland rijden, valt het ons steeds op hoe grijs-groen het eiland is: de olijfbomen bepalen de kleur van het landschap en in deze maand januari is de olijfoogst volop aan de gang. Al wie in het binnenland woont is druk bezig met het rapen van de olijven en het snoeien van de bomen. De grote zwarte netten onder de bomen tonen aan waar de oogst nog bezig is. Onze vele uitstappen in dit prachtige binnenland doen ons even de slordigheid en de rommeligheid van Lefkada-stad vergeten ... Het mooie, woeste, echte Lefkas met zijn vriendelijke bewoners is er dus nog!

14.02.09 Lefkas Marina. Eric vertelt ...

Februari lijkt wel nog natter en grilliger te worden dan de vorige maanden. Elke dag noteer ik kort onze waarnemingen zodat we een juister beeld krijgen van het weer tijdens de overwintering. Hoewel het resultaat er tot nu niet erg fraai uitziet - de vele klachten die Kaat van andere overwinteraars hoort en hun plannen om hier niet een tweede winter door te brengen, bevestigen onze mening en onze vaststellingen - hebben we toch van enkele (schaarse) mooie dagen kunnen genieten.

We volgen de programmatie van Artiria met aandacht: de heel mooie muziek die het Ross Daly Quartet die avond brengt laat ons een uitgeregende zondag vergeten. Als we terug in de boot zijn lijken we de prachtige klanken van de tradionele instrumenten nog lang te horen.

We beseffen nu volop hoe belangrijk het is over een (huur)wagen te beschikken. Slechts doordat we deze voor een langere periode hebben gehuurd, konden we een gunstige prijs - met volledige risicodekking - bekomen. Bij slecht weer - en dat is er dus heel wat! - kunnnen we de wagen ook voor boodschappen gebruiken en ... om 's avonds naar het restaurant te gaan zonder doornat te zijn! Wat ons wel even verbaast, is dat de meeste overwinteraars - en sommige hebben hier hun wagen - amper Lefkas exploreren, en er ook niet echt iets voor voelen ...

Omdat het licht op sommige dagen zo bijzonder is, of omdat die dag het weer dan toch enige hoop op een lente-gevoel mogelijk maakt, gaan we terug naar sommige plaatsen. Zo bezoeken we opnieuw Porto Katsiki, voor dat bijzondere licht, die dag; gaan we voor de derde keer naar Poros, en terug naar Vasiliki, weer naar Agios Donatos, en ook naar Sivros, en naar Agios Nikitas. Andere dorpen liggen steeds zo opnieuw op onze weg: Hortata, Komilio. Maar we ontdekken ook nog plaatsjes waar we nooit geweest zijn: Agios Ilias, hoog boven Sivros is niet echt mooi maar het uitzicht is er indrukwekkend, en het bijna volledig verlaten Alexandros, Platistoma en de resten van het oude kloosten bij de Kokkino Eglesia ...

Op een erg winderige dag, met een prachtige blauwe hemel, gaan we naar Sivota-Mourtos en Parga, noordwaarts op het vasteland, waar we deze zomer heel wat vertoefden. Sivota: de ruwbouw van de nieuwe haven is nu volledig afgewerkt en er zou enige hoop zijn op het leggen van mooring lijnen, zegt men ons aarzelend. De prefab-toiletten staan er

nog steeds, nu wel vol graffiti, maar er is nog geen spoor van watervoorziening of electra aansluitingen. Een drietal verlaten jachten lijkt daar te overwinteren, twee grotere cruise zeilboten krijgen er enig onderhoud, enkele vissersbootjes liggen langszij. Langs de oude kade, aan de restaurantszijde, zijn enkele zeilboten gemeerd, twee grotere tripboten, en heel wat visserssloepen. Het plaatsje doet erg verlaten aan nu alle restaurants en cafés dicht zijn. Alleen een enkele vrachtwagen die naar een bouwwerf rijdt, verbreekt de stilte. We gaan even een kijkje nemen aan het stand bij de leuke beachclub: hier is alles verlaten en opgeborgen voor de winter. Alhoewel er een stevige 6 à 7 Beaufort zuid staat, is het dus vrij rustig in Sivota.

Een totaal ander schouwspel wacht ons in Parga. In het wat verder gelegen haventje is het een echte ravage: een grotere tripboot is gezonken, de schade door de stormen is aanzienlijk, het grote strand is verdwenen, de haven lijkt nu heel erg verzand en menig zomerterras is totaal verwoest of heeft ernstige schade geleden. Overal ligt puin, wrakhout of

stukken polyesterlaminaat, ook netten, trossen, lijnen. Chaos. Verschillende visserssloepen zijn er erg aan toe. Het geheel geeft een heel erg desolate indruk en we vragen ons af hoe dit voor het zomerseizoen kan opgeruimd worden ... In het erg pittoreske stadje - dat we deze zomer nog niet bezocht hadden, en waar nu enige drukte valt te bespeuren - gaan we even op een terras genieten van het schouwspel van de brekende golven en het hoogopspattend schuim. Ook andere bezoekers hebben deze gelegenheid gekozen om bij een drankje naar de woeste zee te kijken. De duisternis is al helemaal gevallen, als we na onze meer dan 200 km lange tocht op Lefkas weerkeren.

De bloei van vroege fruitbomen, de drukte tussen de olijfbomen bij de oogst, de kleuren van de eerste lentebloemen - de hele winter is het immers zacht gebleven - langs de hooggelegen, oude bergwegen, het schuim van de brekende zee en de branding op de rotsen, de zon die een prachtige wolkenhemel grillig verlicht, zoveel redenen om op verkenning te gaan ... en als we "in de buurt" zijn - en hier zijn de afstanden nooit groot en je komt altijd zo weer langs - ronden we de tocht af met een bezoek aan Stavros' Water Mill-café in Sivros. We bekijken er dan onze laatste beeldtrofeeën die we een plaats in ons Fotoalbum op de site zullen geven.

Besneeuwde toppen geven Lefkas dan weer een totaal ander uitzicht: dan is het bij deze kou weer echt winter en de grijs-grauwe lucht stemt niet erg optimistisch. Alhoewel Kaat toch enthousiast de sfeer tracht vast te leggen, zijn veel foto's te somber ... De tocht gaat eerst weer langs Karia naar Egklouvi, dat het hoogst gelegen dorp van het eiland zou zijn. Tijdens onze verkenning van het dorp valt het erg hoge aantal ruines van huizen op. Langs de smalle weg die uiteindelijk naar Nidri leidt komen we eerst in Vafkeri: hier zijn dan weer de nieuw gerestaureerde huizen of heel recent gebouwde, vrij knappe (huur)villa's prominent in het dorpsgezicht aanwezig. Het uitzicht op Nidri en de Inland Sea is hier zeer mooi wat de plaats tot een gegeerde site maakt voor buitenlanders en investeerders; enkele keurig aanlegde pleintjes geven aan Vafkeri een wat meer geordend uitzicht ...

01.03.09 Lefkas Marina. De sneeuw was tijdens de laatste week van februari prominent aanwezig: niet alleen op de hoogste toppen van het eiland maar ook in heel wat hogergelegen dorpen bleef de sneeuw liggen. De noordelijke en oostelijke winden hadden er voor een flinke afkoeling gezorgd zodat een laatste regendag vóór we konden genieten van een mooie droge en zonnige periode, het berglandschap van Lefkas in een sneeuwtapijt hulde. Afwisseling van vroege lente beneden in de vallleien en strenge winter boven, we vonden het prachtig tijdens onze tochten van deze afwisseling te kunnen genieten: de aankomende lente vonden we in de warmere zonnestralen op Milos beach bij Agios Nikitas, de winter die zich niet gewonnen, gaf tijdens onze een tocht van Agios Donatos naar Sivros toen we rechtsomkeer moesten maken: plots was de weg niet verder geruimd en was er doorde sneeuw en het ijs geen doorkomen aan!

Maar vandaag, de eerste dag van de meteorologische lente, wordt overal in Griekenland stevig carnaval gevierd. In de hoofdstraat van Lefkada heeft vandaag de grote carnavaloptochtplaats, maar sinds twee weken brandt de feestverlichting er en zorgen muziek en voetzoekertjes voor de sfeer! Morgen is dan ook een verlofdag waardoor voor dit verlengd weekend heel wat volk naar Lefkas is gekomen: het is dan ook overal erg druk. Hoewel we de feestelijkheden niet willen missen maken we ons klaar voor een tocht naar de andere kant van Griekenland ...

Onze vroege lentetocht door het vasteland van Griekenland ...

Lefkada-Preveza-Ioannina-Dodoni-Ioanina-Perama-Ioannina-Metsovon-Kalambaka-Kastraki Meteora-Trikala-Larissa-Volos-Afissos-Horto-Volos-Lamia- Amfissa-Itea-Nafpaktos-Agrinio-Amfiochia-Vonitsa-Lefkada. De foto's van deze trip uit het album? Klik hier! Onze halten: Perama, Metsovon, Kastraki bij Kalambaka en Horto-Milina. Onze bezoeken: de antieke site van Dodoni***, de grot van Perama**, Ioannina* ( de oude stad*, de Citadel** en de promenade rond het meer ** ), het bergdorp Metsovon** ( Agios Nikolaos Monastiri* en het Huis van Baron Tossitsa** ) , de Meteora monasteries***, de Pilion*** ( Pilion-trips: trip1*** Horto-Milina-Lafkos-Trikeri-Agia Kiriaki-Milina-Horto; trip 2*** Horto-Argalasti-Neohori-Milies-Lambihou-Lambihou beach-Tsangarada-Milopotamos beach-Argalasti-Horto; trip 3** Horto-Milina-Lafkos-Platania-Kastri-Katigiorgis-Mortia-Promiri-Lafkos-Milina-Horto;trip 4*** Horto-Milina-Zasteni-Kotes-Trikeri-Agia Kiriaki-Milina-Horto; trip 5* Horto-Argalasti-Xinovrisi-Potistika beach-Melani beach-Paltsi beach-Xinovrisi-Argalasti-Kalamos-Horto; trip 6** langs het kalderimia - het oude ezelspad - Milina-Lafkos-Milina )

We vertrekken op maandag 2 maart richting Ioannina. Het is erg druk op de weg want vandaag is het een vrije dag voor de Grieken. Tussen Filipiada en Kopani rijden we door de mooie, vrij smalle Louros-vallei: de rivier stroomt rechts van ons en door het smeltwater is de Louros soms erg wild. Op de ring van Ioannina staat het verkeer dat uit oostelijke richting komt o.a. van het bergdorp Metsovon, stapvoets aan te schuiven: voor de Atheners - de stad, met wijde omgeving, telt drie van de ong. elf miljoen inwoners van Griekenland! - is dit de bijna enige terugweg uit de bergstreken van het westelijke binnenland. Wij zijn op weg naar de antieke site van Dodoni*** op twintig kilometer ten SW langs de oude weg;

via de autoweg is het ongeveer de helft. Dodoni is het oudste aan Zeus gewijde heiligdom: hier werd het orakel uitgespoken onder een eik en de plaats groeide uit tot een heel belangrijk godsdienstig centrum. Naast de vele tempels en gebouwen voor de eredienst werd hier het grootste theater gebouwd: groter dan dat van Epidavros konden 17000 à 18000 toeschouwers hier plaats vinden! Op de hele site worden nog opgravingen uitgevoerd door de Universiteit van Ioannina. [ Om meer weten over Dodoni, klik hier ] In de namiddag rijden we naar Perama voor een bezoek aan de grot** (www.spilaio-perama.gr). Het geleid bezoek dat ongeveer 45' duurt leidt ons langs soms smalle gangen,

schachten en trappen naar prachtige onderaardse zalen. Het geheel is goed verlicht en naar ons oordeel goed toegankelijk. Enkele bezoekers krijgen het moeilijk door de hoge vochtigheidsgraad - 100% in de winter, 80% in de zomer - en de (toch maar kleine) fysische inspanning bij wat klimwerk! Als we de grot verlaten vallen de eerste druppels ...

We vinden zonder moeite een eenvoudige maar nette kamer bij Tsironis* die een souvenirswinkel uitbaat naast de grottoegang. Algemeen is er geen gebrek aan kameraanbod hier! Onder een plenzende regen rijden we terug naar Ioannina* voor een kort verkenningsbezoek: via de promenade** langs het meer en de oude stadsmuren, komen we in de citadel **: de moskee van Aslan Pacha, de burcht met de moskee van Fetiye en de vroegere seraglio van Ali Pacha - nu het Byzantijns museum - geven aan de stad een onmiskenbaar oosters karakter. De smalle straatjes doen wegens het slechte weer echter erg verlaten aan terwijl het enkele honderden meters verder nog erg druk was rond de zeer talrijke, grote cafés aan het meer. Terug in het vrij verlaten Perama eten we erg lekker bij O Stratos*.

Dinsdag 3 maart. De autoweg van Igoumenitsa naar Thessaloniki is tussen Ioannina en Metsovon nog niet afgewerkt: er moeten ondermeer nog een aantal grote bruggen gebouwd worden, maar nadat we eerst de oude weg hebben gevolgd besluiten we toch maar gebruik te maken van de snelweg en de voorlopige aansluitingen; dit is heel wat korter en vooral veiliger denken we. Er ligt hier nog heel wat sneeuw zodat we niet echt vertrouwen hebben in deze dikwijls smalle, erg kronkelende weg. Vorige week - en tot gisteren - was het

enorm druk in Metsovon** maar nu vinden we probleemloos een kamer bij Ioannis Charalabopoulos*, rechts van de kerk. Door de wat sombere, erg typische bouwstijl en de netheid vergeten we even dat we in Griekenland zijn tot we de wandeling maken naar het Agios Nikolaos klooster* dat we bezoeken onder het " toezicht " van de wat norse gids-monnik. We moeten ons ook beperken tot het van buiten fotograferen van het klooster. 's Namiddags - het is intussen beginnen regenen - bezoeken we het huis van baron Tossitsa**, een prachtige, tot museum omgebouwde traditionele patricierswoning.

Woensdag 4 maart. Van Metsovon naar de Meteora bij Kalambaka wordt een prachtige tocht bij zonnig weer over de Katarapas. (1690 m). We wanen ons nu in de Alpen: besneeuwde toppen, een met sneeuwruimers vrij gemaakte weg, enkele skipisten, niet onmiddellijk het beeld dat Griekenland in je oproept! Als we een uur later in Kalambaka aankomen zijn we opnieuw volledig in Griekenland. Ook de rommelige slordigheid brengt ons terug tot de realiteit. Ons Romantica-hotelletje uit 1980 en 1992 bestaat niet meer

en omdat we dit verwacht hadden hebben we voor het erg mooie Doupiani House*** in Kastraki gekozen. We willen enkele kloosters opnieuw bezoeken, afhankelijk van de beperkingen door sluitingsdagen en openingsuren. We kunnen in de voormiddag nog net Varlaam (1350) bezoeken en in de namiddag het nonnenklooster Agios Stefanos. Sinds onze vorige bezoeken lijkt er heel wat restauratie en "verfraaiingswerk " te zijn gebeurd, maar de verbazingwekkende schoonheid van de hele site treft ons opnieuw. In de latere namiddag wandelen we naar het oude Kastraki en verder naar twee kleinere kloosters die werkelijk deel uitmaken van de rotswand. Als we later op de avond na het avondeten naar Doupiani House teruglopen, vallen er dikke regendruppels. We hebben vandaag echt geluk gehad want de hele nacht houdt de stortregen aan. [ Om meer te weten over de Meteora, klik hier ]

Donderdag 5 maart. Als we even later Trikala naderen houdt het op met regenen: toen we wegreden uit Kalambaka regende het nog steeds zo hevig dat de Meteora aan het zicht onttrokken waren. Op de weg tussen Trikala en Larissa worden verbredingswerken uitgevoerd: de tweevaksweg wordt een heuse viervaksweg die we voor heel wat delen al gebruiken; vooral waar bruggen in aanbouw zijn maar waar we niet al te veel activiteit vaststellen - zoniet helemaal geen! -, rijden we nog over de (erg vervelende) tweevaksweg. Op sommige stroken in aanbouw zijn de verlichtingspalen er al ... maar van wegdek nog geen spoor ( wie verdiende er hier weer heel wat aan ?). We rijden langs de droevige en rommelige buitenwijken van Larissa om de snelweg van Thessaloniki naar Athene te bereiken die we tot de aansluiting met de expressweg naar Volos nemen. Het is intussen prachtig weer maar er staat wel een flinke zuidelijke wind. Door Volos gaat het traag: het is erg druk en de talrijke verkeerslichten zorgen voor veel vertraging.

Borden geven de te volgen weg naar het Pilion en Argalasti goed aan zodat we (toch) een half uur later opnieuw langs het water rijden: de Egeïsche zee! Het prachtige Pilion gebergte en, verder zuidelijk, het Trikeri gebergte hebben de zeer mooie Pagasitikos golf doen ontstaan, een ware binnenzee met aan de zuidzijde een vrij smalle doorgang naar "open zee" tussen het vasteland en het grote eiland Evia. Om 13H zijn we in Afissos, een van de mooiste plaatsjes van de westkust van de Pilion. In een van de weinige taverna's die open zijn, krijgen we een smakelijke vissoep en een Griekse sla geserveerd. Op weg naar Argalasti worden we geconfronteerd met de gevolgen van de hevige branden die de Pilion in 2007 hebben getroffen. De bergen zijn hier erg dicht bebost en waren een gemakkelijke prooi voor de vlammen. Van het rommelige Argalasti dalen we langs de erg grillige weg af naar zee.

Horto. Voor ons ligt het dorpje bijna net zoals we het verlieten in 1994! Er is weinig bijgebouwd en de bekoring van toen overvalt ons. Hier ligt het doel van de hele reis en onze zo verhoopte bestemming voor deze zomer ( een wat grootserige uitsprak, die bij dit weerzien nu toch even mag )!

Milina heeft ons steeds maar erg matig bevallen en na een nacht ruilen we de kamer voor een zeer aangenaam mini-appartementje, met prachtig zicht, in Horto. Van de kamer in Milina boven het restaurant O Sakis - waar we niet onlekker aten gisterenavond - vonden we het uitzicht en de prijs/kwaliteit verhouding maar niks, een ontbijt konden we er niet voor 10H krijgen en we hadden geen enkele mogelijkheid om zelf iets klaar te maken. In onze Guide du Routard hebben we dan het telefoonnummer van France-Marie gevonden. Zij woont hier sinds meer dan veertig jaar en baat het Casablanca café*** uit, waar ook kleine maaltijden geserveerd worden. Het café is vooral een erg leuke ontmoetingsplaats en bij deze charmante en beminnelijke dame kan je ook terecht voor allerlei informatie. Zij is het die ons de mooie Melies-apartkamers aanwees.

We knopen even terug aan bij ons laatste verblijf in Horto, vijftien jaar terug. Hotel Spaladra bestaat nog steeds maar is tot de zomer gesloten. We zoeken Nico en Georgina, de eigenaars, op: zij herkent ons na amper tien seconden denken, Nico heeft wat meer tijd nodig - hij is nu 83 - maar dan komt alles terug ... de surfzeilen die we in het grote restaurant mochten opbergen, de nachtelijke calamaria-vangst, onze Zodiac, voor het hotel aan de meerboei die we samen gelegd hadden ... we zoeken ook Spiro op, die wat verder in het dorp woont en die lange tijd in België werkte. Steeds is er vreugde over het weerzien: een drankje, zelfgemaakte koekjes en glyka horen hier bij de gastvrijheid! We moeten hier alles opnieuw gaan bekijken. Niet alleen omdat we voor onze zomerstop de mogelijkheden willen verkennen: we willen ook weten hoe de Pilion intussen - al of niet - veranderd is. Nu we met de wagen zijn, kunnen we ons heel gemakkelijk verplaatsen; door de zomerhitte en de beperktheid van het openbaar vervoer zou dit straks niet mogelijk zijn.

[map: GNTO]

Trip1 Vrijdag, eerst zonnig, dan toenemende bewolking, gele mist (zand uit de S-stroming), regen in de late namiddag; Horto: er wordt druk aan een nieuwe brug gewerkt die tegen de zomer moet af zijn; dus even langs de omlegging en een gamel noodbrugje - Lafkos: we tanken hier want er is geen tankstation meer in Milina (twee andere tankstations, in Argalasti en in Trikeri) - Milina: stofferig als steeds, de camping bestaat nog, er is een nieuwe, kleine U-vormige haven gebouwd waar enkele vissersbootjes liggen en wat verder

heeft Sunsail een houten ponton met water en electra, als de huurboten er niet zijn mogen mogen we aan het ponton liggen, de taverna's zijn er nog, de disco lijkt weg - Zasteni: de mooie baai met het witte huis, het strand lijkt al vanop de weg erg vuil, aan het huis en de bijgebouwen zijn renoveringswerken aan de gang - Trikeri - Agia Kiriaki: stevige S-wind, het plaatsje is vrij onveranderd, nog steeds erg mooi zelfs bij dit sombere weer - Trikeri - kort bezoekje aan dit vrij grote dorp, op 30 km van Milina, want het begint nu heel hevig te regenen - terug richting Milina en Lafkos: de regen valt met bakken uit de donkere wolken; stevige modderstromen over de weg - Horto: tegen de avond klaart het

uit en gaat de wind liggen; het is weekend en Marta's estatorio, op vijf minuten lopen, net beneden aan het strand, is open. We noteerden vandaag drie belangrijke veranderingen: het tankstation in Milina bestaat niet meer( brandstof voor de boten wordt op aanvraag geleverd met minitankwagen vanuit Argalast en Lafkos; de weg is verbreed en volledig geasfalteerd tot Agia Kiriaki; er is ook een nieuwe rechtstreekse weg aangelegd naar Agia Kiriaki - de afslag is net vóór het diepste punt van de baai van Kotes - over de bergpas en verder langs de zuidkant van het Trikeri gebergte (nieuwe grote parking aan de E-kant van het haventje).

Trip 2 Zaterdag, mooi en zonnig weer. Horto - Argalasti, want het is er markt en we willen fruit en honing kopen - Neohori - Milies, een mooi, hooggelegen bergdorp van de Pilion, langs een ezelspad klimmen we tot aan de kerk vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op de berg en de golf - Lambihou bay & beach: we picknicken op dit mooie strandje en

genieten van het prachtige weer (er is natuurlijk een taverne, maar die is nu nog gesloten), Kaat wisselt enkele woorden met een moedige bejaarde zwemmer die even zijn dagelijkse sport komt beoefenen - Lambihou, in het restaurantje drinken we een koffie en vernemen we dat de indrukwekkende plataan op de plaats 850 jaar oud is - Tsangarada - Milopotamos beach, het mooie strand zou volgens volgens onze gids de meest verstuurde kaart van de Pilion zijn: erg mooi ongetwijfeld, maar buitengewoon bezocht tijdens het seizoen! - Argalasti - Horto.

Trip 3 Zondag, het mooie weer handhaaft zich; Horto - Milina - Lafkos , alhoewel hier heel wat buitenlanders wonen, die er een huis hebben gekocht, is het dorpje vrij verlaten vanmorgen, op enkele arbeiders na, die druk in de weer zijn het - 's zomers mooie - dorpsplein opnieuw te leggen met natuursteen; uit enkele kafenion's klinken luide mannenstemmen - Platania, vanuit dit visserhaventje vertrokken we in 1994 met de Flying Dolfin-ferry naar het eiland Skiatos voor een korte zeilbootvakantie met vrienden;

de ferrydienst is opgeheven - Skiatos bereikt men nu vanuit Volos en Agios Konstantinos -, vanuit Platania zijn er nog slechts toeristische tripboten (toer. seiz.) naar het eiland: we vinden dat, los van de zichtbare gevolgen van het winterweer, het plaatsje en haar haventje wat geleden hebben van de "tand des tijds", zo is de toen vrij nieuwe kade nu op vele plaatsen beschadigd - Kastri, een mooie baai met een (nu gesloten) hotelletje, een camping aan het kleine strand, een taverne, enkele vakantiehuizen meer achteraan en op de hellingen, een mooie villa boven de zee - Katigiorgis, een leuk haventje met een (kleine) nieuwe kade, in het enige open estatorio, het laatste aan de waterkant, eten we op het zonnige terras allerlei (vis-)meze's en enkele geroosterde sardienen; er is weinig of geen wind en de voorjaarszon is aangenaam; alle tafeltjes zijn ingenomen want het is zondag en de Volosianen trekken dan naar de bergen en de stranden van de Pilion om lang te tafelen in een van de ontelbare eetgelegenheden - het restaurant is immers de plaats bij uitstek naar de bijzondere Griekse gewoonte om vrienden te ontmoeten en te ontvangen! - Mortia - Promiri, een aangenaam bergdorp met een mooi uitzicht op de Egeïsche Zee - Lafkos - Milina - Horto. 's Avonds eten we - eenvoudig! - in een van de weinige restaurantjes van Argalasti die op zondagavond (buiten het toer. seizoen) meer dan een drankje serveren.

Trip 4 Horto - Milina - Zasteni. Maandag, nu het mooi weer is lopen we tot bij het strand waar we ontelbare keren met de Zodiac kwamen, door het winterweer ligt het strand erg vervuild bij, maar ook wanneer wij er vroeger telkens voor het eerst kwamen, was het karwei het strand voor de vakantie netjes te maken. In de baai die open is op het NW kan een relatief kleine boot - de onze! - ankeren met het erg aangenaam zicht op het nette huis, op voorwaarde de weersevolutie goed in het oog te houden1 Een jong Grieks koppel arriveert en duikt in het uitnodigende water ... brr???

- Kotes, hier waren we voorheen maar zelden; de baai van Kotes dringt door tot diep in het schiereiland; er is in de Programmatie 2000-2006 met 75% Europese toelagen een heus nieuw haventje gebouwd; in dit minidorpje - dat niet de zachte charme van Horto heeft maar 's zomers niet onleuk moet zijn, zijn er ook enkele tavernes (bijgekomen); stevige N-lijke winden zouden volgens R. Heikell's Pilot een probleem zijn, volgens onze gastheer, een kapitein-ter-lange-omvaart, nu op rust, is het nieuwe haventje veilig vnl aan de W-kant - Trikeri, nu het weer mooi is, lopen we een tijdje rond in dit grote dorp; vanop het hooggelegen dorps-kerk-plein hebben we een indrukwekkend uitzicht op Evia en het vasteland. - Agia Kiriaki, voor we terug rijden nemen we de nieuwe weg naar dit vissersdorpje: een duizelingwekkende, maar erg goede weg met hier ook een permanent uitzicht op Evia;de zon is net onder maar de rode gloed kleurt de grijs-blauwe avondhemelnog als Kaat haar laatste foto maakt en we terugrijden naar Horto; 's avonds eten we lekker bij France's Casablanca café in het boeiende gezelschap van twee Duitse dames die in de Pilion een korte vakantie doorbrengen met flora-verkenningen, om ondermeer hier wilde-planten-stages te organiseren (www.wildkraeuter-gastlichkeit.de & www.seebawell.de) ; 's anderendaags al heeft Kaat een grotere (vernieuwde) belangstelling voor wat hier bloeit, en herinnert ze zich de tijd toen ze met Olivier een herbarium samenstelde!

Trip 5* Horto - Argalasti - Xinovrisi - Potistika beach - Melani beach - Paltsi beach - Xinovrisi - Argalasti - Kalamos - Horto. Dinsdag. We bezoeken stranden waar we vroeger geregeld gingen omdat daar de golven soms groot waren en het leuk was in het witte schuim te duiken. Nu ook staat er enige aanlandige wind en breken de golven in een spel van wit schuim, blauw en wit-grijs water, en mooie spiegel- en lichteffecten. De zon en de lichte bewolking rond de Pilion-top (1651m) zorgen ook voor mooie contrasten. Op het einde van de namiddag bezoeken we nog het nu erg verlaten Kalamos.

Trip 6** Horto - Milina - Lafkos - Milina - Horto. Woendag. Onze laatste dag in de Pilion. In de voormiddag genieten we op ons terras en aan de steiger van een toch wat gierig zonnetje. Vannamiddag - het wordt bewolkt en morgen, als we terugrijden naar Lefkas zal het regenen, vertelt de voorspelling - wandelen we van Milina naar Lafkos. Er zijn twee goed uitgestippelde wandelroutes; ze worden resp. aangeduid als A en B met goed zichtbare (ronde gele plastiek) markeringen, meestal op de electriciteitspalen). We nemen eerst de A-weg (linksaf aan het einde van de straat in het verlengde van de hoofdsteiger in Milina, waar we de wagen laten).

Het oude ezelspad gaat de berghelling op en na 45' komen we onderaan in Lafkos. Weinig leven te bespeuren. Het mooie gebouwtje van het in het dorp aangeprezen Radiomuseum - ?! - is dicht (zomer dagelijks 10-12H& 18-20H, anders uitsl. weekends en feestd. idem). Door de verlaten straatjes lopen we naar het dorpsplein: twee oudjes zitten er wat op een bank te praten, een ambulante fruit- en groenteverkoper lijkt nog niet echt klanten te verwachten. Het is al iets na 16H maar het kafenion is nog steeds dicht: een lekkere koffie zullen we hier dus niet krijgen want de bewolking komt snel en dreigend opzetten en we moeten terug. We nemen nu de meer zuidelijk lopende B-weg. Heel wat delen van deze ook eeuwenoude ezelsweg zijn nieuw aangelegd - met toelagen uit Europa! Het gaat afwisselend tussen dicht struikgewas, langs mooie, eeuwenoude olijfbomen maar ook over de rijweg. In minder dan een uur zijn in Milina. Even klaart het wat uit, tijd dus voor een lekker vers sinaasappelsap op een terrasje aan de kade!

France heeft een heel lekker avondmaal klaargemaakt en een aangename en boeiende Engelse gast uitgenodigd. Met z'n vieren genieten we van een courgettesoufflé met zalm, paddestoelen in een warme slabereiding, lamsbout met gefruite aardappelschijfjes en goed geparfumeerde groene krulsla; daarna een dessert-verrassing van lauwe banaan en sinaasappelsneden, Cointreau en slagroom met chocoladestreepjes. Ook de rode wijn en een glasje tsiporo maken van deze ontmoetingsmaaltijd een echte feestdis!

Donderdag 12.03.09. 08H50. Terug naar Lefkas en de boot! Een tocht van om en bij de 500 km. De weersvoorspelling klopt: grijze hemel, donkere wolken, plenzende regen, zo nemen we afscheid de Pilion. De plaatsjes waar we in zonnig weer tijdens de heentrip langsreden hebben nu een heel ander uitzicht. Opspattend water als de auto door grote plassen op het wegdek rijdt. Grauwe hemel. Alles lijkt grijs, modderig. In Volos is het weer erg druk. We nemen de weg naar Mikrothives - 26 km verder naar het SW - waar we de snelweg Thessaloniki-Athene oprijden tot Avlaki (dir.Lamia) 1,80 euro. Van Lamia moeten we door de bergen naar Itea en Nafpaktos. De weg is goed maar erg druk: we rijden immers richting de golf van Korinthe en Patras. In Itea stoppen we even om naar de " nieuwe " haven-zonder-aangesloten-voorzieningen te kijken( een ware knoeiboel, die nutteloze gesloten sanitaire voorzieningen, die aansluitingen die stuk gaan, ook allemaal met 75 % Europese fondsen betoelaagd! ) en een koffie te drinken. Om 14H30 zijn we in Erateini: eenvoudig maar lekker middagmaal in Balianos' kleine taverne - speciaal glutenvrij gefriteerde kalamares (bedankt!) en een slaatje. In Nafpaktos - in de verte zien we de nieuwe wat plompe brug Rio-Antirio (Kaat herinnert even aan de elegantie van Millau!) - nemen we de weg naar Agrinio: een vergissing want het verwachte, op onze Michelin-kaart aangeduide, nieuwe vak van de geplande en met reuzeborden aangekondigde autoweg richting Ioannina is er niet. We hadden het kunnen weten, en hadden beter de (kust)weg langs Astakos genomen. Verder dan maar richting Amfiochia. Onaangename, drukke weg doorheen een lelijk landschap. Van Amfiochia naar Vonitsa is het wegdek in erg slechte staat en op de bermen is er veel zwerfvuil. Weer! Toch wel in schril contrast met wat we daarvoor, en vooral in de Pilion zagen: het was er veel netter. Om 18H zetten we de wagen op de parking van de marina. Het regent ... pijpestelen.

Info over onze trip zie Kortom 4.9.2

Meer foto's van deze trip? Klik hier!

=> wij schrijven: het Pilion(-gebergte), de Pilion(-streek)! ==> roadmaps van de free-download site van het GNTO.

Lente

17.03.09 Lefkas Marina. Dinsdag. We zijn vroeg op: het wordt een dag met enige spanning zoals steeds als de boot uit het water gaat. We hebben gehoord dat de marinamensen het werk professioneel aanpakken. Men verzekert ons dat we gerust mogen zijn over een goede afloop. Onze boot is echter geen eenvoudige boot: we zullen nooit

vergeten hoe tien jaar geleden de banden van de travellift plots aan het slippen gingen. Gelukkig toen, meer schrik dan schade! Sindsdien wordt er bij het liften van onze - voor de kranen meestal te kleine boot - een stevig touw tussen de voor- en de achterband bevestigd. Deze voorzorgmaatregel bepraten we met iedere kraanman, probleemloos. Hier is wel wat meer overtuigingskracht - en een schema! - nodig. Misplaatste fierheid over de alzo aangevoelde in vraagstelling van de deskundigheid? Vlamingen, Nederlanders, Fransen, Italianen zijn toch niet dommer en minder ervaren dan de Grieken, argumenteren we uiteindelijk. Ze begrijpen ons niet en nemen het kwalijk. Volgens een Engelse zeiler, die de discussie heeft gadegeslagen, is deze evidente voorzorgmaatregel ook deze van de redelijkheid en dus zelfs geen opwerping waard! Na nog enig palaver en bijkomende argumenten van Kaat worden uiteindelijk de verbindingstouwen gelegd en komt de boot veilig uit het water ... een uur later dan gepland!

Bij het afspuiten van het onderwaterschip komt een deel van de - geverfde - waterlijn los. Dit wordt extrawerk om de boot klaar te maken: erg vervelend nu er zich weer enkele dagen - vanaf vrijdag - van erg onstuimig en nat weer aankondigen! Eric heeft enige last van een sluimerend rug- en gewrichtsprobleem en liever dan geld uit te geven aan een hypothetische behandeling hebben we het antifoulen van het onderwaterschip en het onderhoud van de romp met het servicebedrijf Paleros afgesproken. Ze zullen nu ook de waterlijn voorlopig herstellen en volgend jaar dan voor een afdoende oplossing zorgen van dit wat al te vaak ( onze waterlijnverf zit iets te laag ) weerkerend probleem. Omdat we de kamer die we voor enkele dagen afgesproken hebben slechts, in de vooravond kunnen betrekken rijden we naar Nidri. We hebben bij Phil the Steel - erg geroemd bij de plaatselijke vertrekkerskolonie om zijn keurig werk - een roestvrijstalen container besteld voor het bergen van de hekankerlijn op de hekstoel. Een ommetje langs Vafkeri laat ons toe de werken aan het restaurant, dat een sympathiek koppel Engelsen binnenkort gaat openen, te gaan bekijken. Ze hebben heel wat werk gepresteerd en het resultaat oogt knap.

Terug naar Lefkada: Kaat wil naar het havenkantoor, dat om 16H00 sluit, om de intussen - denken we - klaargemaakte factuur voor het kraanwerk te betalen. We worden daar erg onvriendelijk en hooghartig - alweer! - door de dienstdoende bediende behandeld: terwijl zij Kaat het reserveringsformulier (?!) laat invullen voor het kraanwerk berispt (!) zij haar met de mededeling dat de betaling dient te gebeuren vóór de kraan gebruikt wordt, overeenkomstig het formulier (?!) en dat dit hier overigens voor alles geldt! Nu, als we in de fout gaan zijn we steeds bereid om ons te verontschuldigen, maar zulke onzinnige samenhang nemen we niet, temeer we niet wensen toegesproken te worden als kleine schoolkinderen die door een boze en arrogante onderwijzeres - haar beroep pedagogisch onwaardig! - worden aangepakt.

Reflecties, reflecties, reflecties ... Dat we het leuke, aangename Griekenland en de vriendelijke, gastvrije Grieken slecht met moeite terugvinden - en dit was juist wat dit land voor ons zo aantrekkelijk maakte - stemt ons wel wat droevig. Eric herinnert aan onze eerste Griekenlandreizen en de echt aangename sfeer. Na de donkere jaren van de dictatuur, die in 1974 werd verdreven, herinneren we ons de aanhef in onze toenmalige Guide du Routard: opnieuw mocht men zich verblijen aan een reis naar Griekenland want les Grecs ont retrouvé le sourire ... We zijn er naar op zoek! Stug, somber, onvriendelijk, arrogant, onbeleefd: ja, nu, al te dikwijls! Maar wat blijft er als de meest charmante, bijzondere eigenschap verdwenen is? Slechts wat je overal vind als er zon en zee is?

We hebben er moeite mee, want een stukje (ware) droom (nochtans) is weg! We hopen dat de minder goede ervaringen - die we eigenlijk sinds juli te frequent deden - vooral eigen zijn aan de Ionische kant - en aan Lefkas! -, overspoeld door teveel buitenlanders, zoals men ons hier opwerpt! Intussen ... werkt de Minister van Toerisme aan een poging om het tij te keren van afnemend toerisme vooral nu, door de krisis voor een daling van het bezoek tot ... 40% wordt gevreesd! Rijmen maar ...

De ene reflectie brengt de andere. Door de beperkingen eigen aan het reizen met een kleine boot, zijn we op goede havens en marinas aangewezen, willen we het leuk en comfortabel houden. Dat onze boot echter hierdoor ook grote voordelen heeft - kleine(re) (haven)uitgaven, dus beschikbare middelen om nagenoeg dagelijks uit eten te gaan hier, leuke trips met een huurwagen; weinig (of minder) problemen bij het vinden van een ligplaats - hebben we de hele reis ondervonden. We beginnen ook een vrij goed inzicht te krijgen in de werking van havens. En ... nu we net nog een heel aangename ervaring van een tocht op het land achter de rug hebben, worstelen we wel even met deze (ook al oude) vraag: zijn met hun boot trekkende reizigers geen gasten in een haven - en des te meer nog in hiervoor gebouwde jachthavens en (privé)marina's -, zoals de reiziger op het land in een hotel, bij een particulier of in een groot resort, een kamer huurt en betrekt? En mag hij dan niet dezelfde gastvrije ontvangst verwachten - of heeft (elke) haven (nog steeds) dit soort ingebouwde wantrouwen tegenover wie van zee komt ? Of heeft dit met een restant van de wat disciplinaire, militaire aspecten van de zeevaart te maken, waarin havenmensen zich goed (willen blijven) voelen? Of is het een soort afgunst tegenover wat ( verkeerdelijk ) met luxe-yachting (?!) wordt vereenzelvigd? Maar waarom kan de bootreiziger niet, in ruil voor de tientallen euro die hij in een marina neertelt - wij betaalden tijdens deze reis tot 59 euro! - een gelijkwaardige ontvangst en dito service krijgen - de jam, de oploskoffiezakjes of theebuideltjes niet te na gesproken - als op het land ? Sinds we met een boot reizen hebben we ons die vraag gesteld - van Bretagne tot Hindelopen, van Brighton tot Blankenberge, van Dieppe tot Jersey, van Chalons-sur-Saône tot Lefkas! - en steeds waren we verwonderd over wat bootreizigers aanvaardden, slikten soms ... Laten we even een wat absurd lijkende consequentie suggeren, al was het maar om de zaken scherp te stellen: er bestaan toch ook opleidingen voor hotel- of restaurantberoepen, toeristische begeleiders en verantwoordelijken, met aandacht voor sociale omgang en welbehagen van gasten ...

In het logboek van deze reis leest men onze zeer talrijke goede ervarigen.

21.03.09 Lefkas Marina. De boot ligt opnieuw in het water. We zijn niet ontevreden over het werk van Paleros Yacht service want er ging vooral geen tijd verloren en de boot kon net terug op zijn ligplaats voor het hevig begon te waaien: 20 kn S toen we uit de kraan vaarden, maar een kwartier later hadden we al 25 kn. Als 's avonds en 's nachts de wind verder aantrok tot 36 kn en de regen opnieuw met bakken uit de hemel viel, terwijl ook donder en bliksem van de partij waren, begrepen we dat de eerste lentedag - en de volgende twee dagen ook! - weer zeker tot de reeks van de verloren illusies behoorde ...

Kaat is intussen begonnen met het aanbrengen van bijwerkgegevens in de zeer degelijke Pilots van Nicolas D. Elias die we voor de verdere reis hebben aangeschaft. Op onze inventaris van de onderhoudswerken kunnen we gelukkig al heel wat schrappen: vóór het vertrek naar de Pilion heeft Eric het motoronderhoud afgewerkt, en tijdens de drie mooie dagen, die het uit het water gaan voorafgingen, hebben we het teakdek gereinigd en ingeolied, de buis- en kuipkap behandeld. We stellen vast dat we voor deze werken over niet meer weercomfort genieten dan we in Nieuwpoort gewoon waren. Vorig jaar in Menton was alles heel vlot verlopen, terwijl nu regen, onweer en wind al te dikwijls bepalend en beperkend zijn: we hadden het ook hier wel even anders verwacht!

25.03.09 Lefkas Marina. Nationale feestdag. Griekenland herdenkt vandaag haar bevrijding van de Turkse overheersing. Ofschoon de Grieken erg zwaar geleden hebben onder deze vier eeuwen durende bezetting, blijven wij toch wat moeilijk hebben met de onmiskenbaar erg nationalistische gevoelens die in dit land leven en die soms wat verrassend tot uiting komen. Dit land dat er niet in slaagt degelijk onderwijs te verschaffen, dat een heel moeilijke socio-economische situatie kent, heeft - weliswaar om komplexe redenen - een militaire traditie die toch erg weegt op de staatsfinanciën. We zijn niet de enigen om het er - als Europese medeburgers! - moeilijk mee te hebben; uit gesprekken met andere buitenlanders blijkt dat deze kenmerken van de Griekse samenleving ergernis opwekken. Gelukkig echter, merken we ook bij vele jongeren een evolutie, een soms op wat zelfspot gelijkende twijfel over de politieke keuzes van hun land .... zolang de kritiek maar niet van een niet-Griek afkomstig is!

Om 10 uur breekt een kort maar hevig onweer los; opnieuw stroomt de regen uit de inktzwarte hemel. Enkele stevige windstoten doen de boten hellen: we noteren SW 36 kn. Dan plots klaart het even uit. We haasten ons naar de plaats van de plechtigheden op het plein tussen Hotel Lefkas en de brug. Bij het Monument aan de Gesneuvelden is er een korte

religieuze plechtigheid. De zware stemmen en gezangen van de metropoliet (Gr-orth. bisschop) van Lefkas en zijn medebedienaars weerkinken door de krakende luidsprekers. Een klein militair detachement en de fanfare brengen een hulde in aanwezigheid van de plaatselijke burgelijke en militaire autoriteiten. Opnieuw komt een dreigende zwarte wolk opzetten maar de wind drijft de regenbui naar het vasteland. Langs de Promenade aan de N-lagune wachten een tweehonderdtal leerlingen van de lokale lagere en middelbare school - veelal verkleumd in hun koud aandoende witte hemden en blauwe broek of rok - op het sein om voorbij de eretribune te stappen.

De regen blijft gelukkig weg. Als de religieuze hulde ten einde is, kan het defilé beginnen. Voorop de fanfare, dan de vlagdraagster en haar begeleidsters in traditionele klederdracht; de schoolkinderen volgen. De groet aan de vlag, die de begeleider van elke groep brengt, verrast ons even. De opgeheven rechterarm, soms met een vuist, veelal met een open, gestrekte handpalm: het brengt ons even in verwarring ... Men stelt ons gerust. Applaus op de eretribune en bij het publiek. Deelnemers in traditionele klederdracht. Dan het militaire detachement. Applaus opnieuw bij de zeer talrijk opgekomen toeschouwers. De brandweerwagens komen er aan. Applaus, nog. Het einde. Het publiek gaat richting stadscentrum, de cafés lopen vol. Wij gaan op een terras, aan de centrale plaats - Plasa -, een fruitsap drinken ... een uur later, regent het opnieuw.

05.04.09 Lefkas Marina. Het broze, prille lentegevoel neemt toe. Het is de laatste dagen wat warmer en, vooral, de regen blijft (even?) weg. We leven nu op het ritme van het zomeruur. In de marina geldt sinds 1 april het hoogseizoen tarief. Nu de eerste toeristen-zeilers toekomen en de huurboten hun ligplaats opnieuw innemen, vertrekken heel wat overwinteraars, sommigen met een duidelijk doel - Kroatië of Turkijë, Malta, of Zweden, op weg naar huis -, anderen zijn al naar Preveza gevaren waar het wat goedkoper is om de boot uit het water te halen voor onderhoud, anderen nog zijn naar Vliho of Tranquil Bay. Wij werken verder ons lijstje af om de boot zeilklaar te maken. Olivier komt tijdens de Paasvakantie en we plannen enkele zeiltochtjes in de Inland Sea.

Het cultureel centrum Artiria had de laatste weken een goed gevuld programma.We woonden opnieuw twee onvergetelijke concerten bij van Ross Daly (www.rossdalymusic.com): inhet raam van " I dromi tis Anatolis sta monopatia tis Dysis" klonk de betoverende oude muziek uit de heel mooie instrumenten: die ene avond op het ritme van de tambourijnen van Zohar Fresco, die andere avond droomden we weg naar het oude Afganistan bij het horen van Daud Khan Sadozai. Gisteravond nieuw hoogtepunt: het optreden van de bekende zangeres Rita Antonopoulou ( laatste CD Pame xana ap' tin archi): in een overvolle zaal brengt ze met haar vier begeleiders, eerst stevige rocknummers; na de pauze gaat het rustiger, en, zoals tijdens het concert van ChristosThivaios, horen we de zaal de bekende tragoudia meezingen. Overdovend applaus en enthousiame als ze op het einde van de avond - het is dan bij twee uur! - het overgekende en erg populaire Eleni van Thanos Mikroutsikos zingt...

Vanavond is het de beurt aan de saltimbanques van The Ship of Fools - (www.azart.org) -: zijn zullen de hele week de scène van Artiria bezetten Vertrokken uit Nederland laten ze achter zich een extravagante tocht langs talrijke landen, rijk aan burlesque evenementen. Reeds in september hebben zij op Lefkas - waar ze overwinterden - een komisch spektakel gebracht, verrassend en heel bijzonder surrealistisch... In Vafkeri hebben Peter en Alison het klaar gekregen: het restaurant The Katoghi is open: voor hen een heel avontuur en een levensgrote uitdaging.

We hebben hen deze winter aan het werk gezien, nu gaan we bij hen een paar keer op restaurantbezoek. We vinden het er heel aangenaam, de Griekse kookkunst van Alison bevalt ons, en aan de andere bezoekers te zien, zijn we niet de enigen die er graag komen. Peter, die zich over de kleine zaal ontfermt, is overigens een heel sympathieke man. Graag duimen we dat ze mogen slagen....

30.04.09 Lefkas Marina. We zullen aan onze overwintering op Lefkas geen aangenaam weerbeeld overhouden. Opnieuw grijs en fris, geregeld regen of een bui, onweer, winderig.

Tijdens het bezoek van Olivier en Helen hadden we gelukkig betrekkelijk beter weer: twee zeiltochtjes, verkenningen van het eiland met de wagen en enkele zonnige farniente stranduitstapjes maakten van hun 10 daags verblijf een leuke periode. Na het Griekse Paasfeest toonde de lente zich erg wispelturig.

In de haven zien we nu regelmatig enkele nieuwe - wat blekere - gezichten; vooral vanuit de winterstallingen op het droge van Preveza begint het zeilseizoen, weliswaar traag, op gang te komen. In de stad is er echter geen toeloop van buitenlanders te bespeuren. Cijfers - tussen de 5 en de 20% - van een aan de economische wereldcrisis toe te schrijven minder-bezoek tijdens de Paasvakantie, worden hier gefluisterd. En alhoewel we er niet echt iets van merken - zo lijkt het restaurantbezoek van de Grieken hier helemaal niet af te nemen, integendeel! - zou de angst voor een stevige toeristische terugval er erg in zitten.

Op de boot hebben we onze kuipkap opnieuw geplaatst om de verniswerken, die we nu echt niet meer willen uitstellen, droog te kunnen uitvoeren. In het huisje langs de lagune dat we tijdens de werken huren - vernisuitharding is niet bepaald gezond! - moet de verwarming geregeld aan om de vochtige kilte te verdrijven.

Maar tegenover het ons erg tegenvallende weer staan wel leuke ontmoetingen. Zo leren we tijdens het Griekse Paasfeest - met lam en melkvarken aan het spit - in de mooie vakantiehuisjes van onze Engelse haven-overburen - een Frans koppel kennen dat hun hier gekochte boot klaarmaakt, en zorgt een toevallige ontmoeting op het pontoon voor een aangename avond in ons restaurantje San Paramythi met Nederlanders op reis naar de Volosbaai met hun getrailde Etap 22 .

We plannen ook een ontmoeting met Janne en Niels van Concordia, met wie we vorige jaar van Rome naar Corfu vaarden, na een eerste ontmoeting in Avignon: ze zijn net terug in Griekenland en maken hun boot klaar in Ermioni, op de NE kust van de Peloponnisos, voor hun terugkeer naar Barcelona. Wil et Jeanine, een Nederlands koppel - we hebben ze menige maal ontmoet tijdens de laatste zomer - zijn zopas naar Preveza teruggekeerd waar hun zeilboot in winterberging bleef. Rinaldo en Maryse, die we deze zomer hopen te ontmoeten maken zich klaar om uit Menton naar Kos te vertrekken.... Zo komt de kleine vrienden-vloot langzaam op gang, soms in onze nabijheid, soms nog ver, maar zeker is dat de hoop op een hartelijk weerzien weer kan groeien ....

Klik voor gegevens in Kortom, 4.9.1

Fotoalbum? Klik hier!

Wil U ons verder volgen in "Griekenland (2): ons reisdoel, Horto, en de Egeïsche Zee"? Klik dan hier.

Terug naar hoofdpagina LOGBOEK? Klik hier!

Terug naar de vorige pagina, Logboek 4.1.1: Griekenland: de Ionische Zee, van Corfou naar Lefkas en Fiskárdho ? klik dan hier.

Klik voor gegevens in Kortom, 4.9.1

Fotoalbum? Klik hier!

Wil U ons verder volgen in "Griekenland (2): ons reisdoel, Horto, en de Egeïsche Zee"? Klik dan hier.

Terug naar hoofdpagina LOGBOEK? Klik hier!

Terug naar de vorige pagina, Logboek 4.1.1: Griekenland: de Ionische Zee, van Corfou naar Lefkas en Fiskárdho ? klik dan hier.